/

Omgaan met emoties: verdriet

Categories: Jezelf

Blog verdriet

Verdriet heeft de naam een negatieve emotie te zijn. We vinden het moeilijk om er mee om te gaan, zowel als we zelf verdrietig zijn maar evenzeer als anderen verdriet hebben. En thema’s die we moeilijk vinden, gaan we uit de weg. In deze blog wil ik verdriet toch wat van dat negatief imago afhelpen en je tips aanreiken om gezond met verdriet om te gaan.

De onsteker van verdriet is de perceptie van een verlies. Net zoals bij woede gaat het om de perceptie. Bij het verlies van een dierbare is dat het sterkst voelbaar, omdat we weten dat dit een definitief einde is. Maar je kan ook een verlies aan eigenwaarde voelen na een mislukking of het niet krijgen van die nieuwe job, dat is evenzeer een vorm van verlies.
Verdriet maakt dat we ons willen terugtrekken, weg van de wereld, onder een dekentje…Dat is ok en volledig normaal.

Bij verdriet bestaat het risico dat we het onderdrukken, verdringen of ervan wegvluchten. Net zoals alle andere primaire emoties keert zich dat je op termijn tegen je. Het gevoel keert ofwel nog sterker (en op het “verkeerde” moment terug) of je geraakt in een negatieve spiraal van het vluchtgedrag (eten, alcohol,drugs,…) of je raakt in een soort onverschillige toestand. Reden temeer dus om te kijken wat echt helpt bij verdriet. Wat kan je zelf doen?

Stap 1 : Erken dat je verdrietig bent. Ik hoor je denken herhaling…Inderdaad, net zoals de andere emoties is dat altijd het eerste. Soms willen we niet toegeven dat we verdrietig zijn, terwijl dat toch wel is wat we voelen. In tijden van happy facebook en instagram posts, niet gemakkelijk. Verdriet doet pijn, maar die pijn voelen en erkennen maakt ons menselijk.
Stap 2 : Kan je je perceptie bijsturen? Dit is vooral nuttig als je zelf ervaart dat je gevoel te sterk doorweegt en je het gevoel erkend hebt, maar het te lang of te heftig je gedrag beïnvloedt. Anders geformuleerd je rationele brein signaleert : “Ik wil hier uit en opnieuw naar de actie.” Zelf gebruik ik dit na een persoonlijjk of professioneel falen. Is dit enkel een verlies? Kan dit verlies me iets bijbrengen? Kan ik hier iets uit leren?
Ik probeer te benoemen waarom het als een verlies aanvoelt. Vaak biedt het inzien dat dit verlies me ook iets brengt, me troost.

Als kind keken we thuis (rond Kerst) vaak naar “The sound of music” en het is me altijd bijgebleven (wat wil je als je iets zo vaak ziet) :”Als God een venster sluit, doet hij ergens een raam open.”
https://www.youtube.com/watch?v=a6g4DVviKZE
We zien dat raam alleen niet altijd onmiddellijk.

Je wil je bij verdriet terugtrekken en net daarom is je gedachten en perceptie op papier zetten heel therapeutisch bij verdriet. Gewoon voor jezelf. Dit is al deels gedrag, dus op naar stap 3.

Stap 3 : Je gedrag. Als ik deelnemers in opleiding vraag naar het gedrag bij verdriet is het eerste antwoord altijd : wenen. Het algemene typische gedrag is : je terugtrekken. Wanneer we alleen zijn voelen/beleven we de pijn van het verdriet. Bij een ernstig verlies ervaren we dat zelfs fysiek. “Het voelde alsof mijn hart uit mijn borstkas getrokken werd.” We herinneren ons allemaal ons eerste liefdesverdriet, ik heb de dagboekpagina’s nog die bewijzen (en me eraan herinneren) hoe vreselijk het voelde. Met de jaren komt de ervaring en je hebt geleerd : verdriet verwerken heeft tijd nodig. Hoe erg die donkere tunnel ook lijkt, het wordt beter. Dus geef jezelf tijd om te verwerken, te voelen, te benoemen.

Wat nu met het wenen, onze tranen zijn een signaal naar anderen en tezelfdertijd zijn ze zelftroostend. Wat als de tranen niet komen en je wil wel huilen? Muziek : of je nu het lievelingsliedje van de ander beluistert of jouw melancholische favoriet.
https://www.youtube.com/watch?v=IO0CSGB6Vuw

Of bekijk een “tearjerker” film met zakdoeken bij de hand. Onderzoek naar huilen bij verdriet toont de positieve werking, zoals het artikel hieronder toont.

https://www.eoswetenschap.eu/psyche-brein/waarom-je-huilt-als-je-verdrietig-bent

Bij verdriet is er altijd een risico dat je in een negatieve spiraal terecht komt. Wil je dat vermijden, zorg dan goed voor jezelf en laat anderen je helpen. Je kan maar zolang in je pyjama of slobbertrui rondlopen…Neem een bad, ga wandelen en kijk naar je omgeving. Bij verdriet keren we naar binnen, dus stel opnieuw gedrag gericht op de buitenwereld. Mijn favoriete verwerkingsplaats : wandelen op de zeedijk.

Tenslotte nog een tip van Sven De Leijer. Hij verloor jong zijn vader en wanneer een gevoel van verdriet en gemis opkomt, kiest hij ervoor om terug te denken aan 2 positieve herinneringen met zijn vader.

De andere remedie voor verdriet is lachen en daar staan we in het volgende artikel bij stil : vreugde.

Tenslotte nog enkele links naar dé specialist in rouwverwerking :
https://www.youtube.com/watch?v=Rbfdl61cPO4

http://www.zapmagazine.be/dossier/verdriet/Pages/manukeirse.aspx