Het is al weer moederdag. Mama’s ontvangen bloemen, knutselwerkjes, kaartjes en misschien ook wel ontbijt op bed. Zelf vind ik het een fijne dag, ik sta graag even stil bij wat “mama zijn” me leerde. Starten we met een heel nieuwe defintie van de term moe…of is dat te negatief? Maar wel waar. Nu dat chronisch slaapgebrek leerde me toen dat het cruciaal is om je lichamelijke grenzen te bewaken en ik weet nu als ervaringsdeskundige dat slaapgebrek je meest primaire emoties zoals woede, verdriet en angst veel sneller laat bovenkomen. Dus wil je beter functioneren, je beter in je vel voelen, is de oplossing simpel en moeilijk tegelijk : voldoende slapen en desnoods geen leuk boek, film,of gezellige babbel.En niet te kritisch voor jezelf zijn, je zal echt wel opnieuw die leuke dingen doen en terug “normaal” functioneren.
Trouwens wat voor jou geldt, geldt dubbel voor je kind. Slaapgebrek (en honger) is vragen om problemen.
Het is een fase. De peuterpuberteit, de puberteit en alles daar tussenin. Keep calm and know it passes. Natuurlijk ben je ermee bezig, stop je energie in “opvoeden” en vraag je je af, heeft het überhaupt effect wat ik doe. Wel sommige fases moeten jij en je kind door, de fases kennen en begrijpen helpt al.
Herhaling werkt. Enkele weken geleden stond ik versteld, mijn zoon begon vrijwillig op te ruimen met de mededeling : “Ik ruim de woonkamer op, want straks hebben we bezoek.” Dus blijven volhouden.
Wat je zegt is belangrijk, wat je doet nog meer. Je mag nog zoveel herhalen en zeggen, kinderen houden je een spiegel voor. Best wel confronterend en een reden te meer om dat goede voorbeeld te zijn. Maar ook een reden om te tonen dat mensen niet perfect zijn en zelfs het beste voorbeeld ook eens in de fout kan gaan.
Het is een constante evenwichtsoefening tussen beschermen en loslaten. Je wil je kind helpen, beschermen, maar tegelijk wil je het voorbereiden op het leven. Dus hem af en toe dingen laten proberen, omgaan met frustratie en ruimte geven. Vaak merk ik dat papa’s daar beter in zijn:”Laat hem maar even doen.”
Je herkent jezelf. Plots zie je een karaktertrek en weet je: dat ben ik. Je kind is uniek, toch zie je plots die spiegel.Dat kan best confronterend zijn, maar ook goed om jezelf beter te begrijpen.
Je bent niet in alles goed en dat hoeft niet! Koken ok, voorlezen ok, lego bouwen ok, knutselen NIET ok. De perfecte mama bestaat niet, wel een mama die blijft bijleren samen met haar kind(eren). En er bestaan leuke blogs om je te helpen :
Meer empathie voor anderen, elke mama maakt wel momenten mee waar kroost zich alles behalve voorbeeldig gedraagt (ondanks je inspanningen).
Tenslotte wat een kind je leert : er is altijd tijd voor een beetje fun, om te spelen, om op Happy door de woonkamer te dansen!
Dus aan alle mama’s (en papa’s) geniet van je dagje en alle andere dagen van het jaar!
Here’s a pep talk for you :
https://www.youtube.com/watch?v=l-gQLqv9f4o